The Byzantines called icon (εικών) all religious representations, portable and fixed, done in any technique. Nowadays the term is used for portable paintings, nearly always on wood (in encaustic or egg tempera); in some rare cases the icons were made of stone or metal.
Οι Βυζαντινοί ονόμαζαν εικόνα κάθε θρησκευτική απεικόνιση, με οποιαδήποτε τεχνική κι αν είχε γίνει, είτε ήταν φορητή είτε όχι. Σήμερα όμως χρησιμοποιούμε τον όρο αυτό μόνο για φορητούς πίνακες, σχεδόν πάντοτε ζωγραφισμένους σε ξύλο (με την εγκαυστική τεχνική ή την τεχνική της τέμπερας)· πολύ σπανιότερα ήσαν από λίθο ή μέταλλο.
C. Delvoye, «Βυζαντινή Τέχνη», Αθήνα, Παπαδήμα, 2003, σ. 137.
C. Delvoye, «Βυζαντινή Τέχνη», Athens, Papadimas, 2003, p. 137.
